Μνήμες του Νερού...

Ωραία βραδιά η σημερινή.... Το παρελθόν συμφιλιώνεται με το παρόν μέσα σε μια άπνια συναισθημάτων και καιρικών συνθηκών....

Αυτές οι μέρες του Αυγούστου περνάνε τόσο αργά μα και τόσο γρήγορα...

Πάει και αυτό το καλοκαίρι. Ήταν όμορφο. Δεν μπορώ να πω κάτι άλλο... Ήταν ήσυχο και όμορφο. Ήρεμο. Αυτί που ζητούσα βασικά εδω και καιρό. Ηρεμία και ησυχία, μακριά από τα προβλήματα και τα θέματα της πόλης... Ίσα ίσα για να μπορέσω να ηρεμήσω και να σκεφτώ , ίσως και να βάλω και κάποια γραμμή, κάποιο σχέδιο στη ζωή μου επιτέλους... Να ξεπεράσω κάποια πράγματα , να επεξεργαστώ όσα έγιναν τον τελευταίο χρόνο...
Στο κάτω κάτω , το καλοκαίρι για μένα έτσι λειτουργεί....ένα χωνευτήρι που επεξεργάζεται τα πεπραγμένα.. Με αδειάζει, και με κάνει έτοιμη να ξαναγεμίσω τον επόμενο χρόνο.... Νέες εμπειρίες, νέοι άνθρωποι, νέες καταστάσεις....


Καμιά χαρά δεν κάνει ότι ο πόνος στην ψυχή.... λένε τα Κρίνα..... Ναι, όντως ισχύει... Και χαίρομαι που το γνωρίζω....

Δεν θα σε ξαναδώ.... :) (?)