Φτηνά Τσιγάρα...

Ξέχασα να σου πω το κύριο επάγγελμα μου.Είμαι συλλέκτης. Συλλέγω το πιο σκληρό και φοβερό πράγμα στον κόσμο.Συλλέγω στιγμές....

''Όλες οι ιστορίες αγάπης έχουν την ίδια πλοκή...
Μέρος 1ο :Είσαι για 'μένα το παν...
Μέρος 2ο: Γίνε για 'μένα το παν..
Μέρος 3ο: Πάλι εσύ είσαι..?? ''


Ο άγνωστος πρωταγωνιστής.Ο καθημερινός άγνωστος πρταγωνιστής,ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους αγνώστους σε μια μεγαλούπολη, όπως η Αθήνα.Περπατά και σκέφτεται ή το αντίστροφο.Μόνος μέσα στη μοναξιά και στη μιζέρια μιας πολής που αγαπάει και μισεί..Εκείνος που έμαθε να ταξιδεύει με το μυαλό και τη φαντασία.Με τους σταθμούς του ραδιοφώνου,τους φιλόσοφους καφετζήδες,τους εφήμερους έρωτες και τους χορευτές κακοποιούς. Φιλμ νουάρ.Ο τύπος που πάντα κάπνιζε φτηνά τσιγάρα.

Ένας όπως όλοι οι άλλοι εκεί έξω...

Οι ξεμωραμένοι γέροι,η γυναίκα με την χαμηλή αυτοπεποίθηση και ο αποτυχημένος άντρας σε αντιπαράθεση με τα είδωλα της εποχής.Ο τρελός μικροαπατεώνας, πάντα ερωτευμένος με τον έρωτα.
Σκληρές πόλεις,σκληροί άνθρωποι,σκληρή εποχή...δεν ευνοεί τους ονειροπόλους και τους διαφορετικούς παρα μόνο αν τους εντάσσει μέσα στην στατους κβο παραφωνία της.Με μοναδικό τρόπο αντμετώπισης της ζωής τον εαυτό τους και τις συνομιλίες μαζί του....

Και ύστερα καταλήγεις στο χαζό και παιδικό συμπέρασμα ότι όλοι είμαστε μικροί πρίγκηπες του μικρόκοσμου μας.Ενός μικρόκοσμου που ακόμα δεν έχουμε αποφασίσει οι ίδιοι αν το επιλέξαμε εμείς ή αν μας τον επέβαλλε η εποχή.
Μια σουρεαλιστική πινελιά στις βιομηχανικά προγραμματισμένες πόλεις,που όμως στο τέλος γίνονται δικές μας και ας τις απεχθανόμαστε.Συνήθεια? Ίσως..ακόμα και η συνήθεια έχει τα καλά της...



Ω υπερωκεάνειον τραγουδάς και πλέχεις
Αχούν οι φόρμιγγες της άπλετης χαράς μας
Με τα σφυρίγματα του ανέμου πρύμα – πλώρα
Με τα πουλιά στα σύρματα των καταρτιών
Με την ηχώ των αναμνήσεων σαν κιανοκιάλια
Που τα κρατώ στα μάτια μου και βλέπω
Να πλησιάζουν τα νησιά και τα πελάγη
Να φεύγουν τα δελφίνια και τα ορτύκια
Κυνηγητές εμείς της γοητείας των ονείρων
Του προορισμού που πάει και πάει μα δεν στέκει
Όπως δεν στέκουν τα χαράματα
Όπως δεν στέκουν και τα ρίγη
Όπως δεν στέκουν και τα κύματα
Όπως δεν στέκουν κ’ οι αφροί των βαποριών

Μήτε και τα τραγούδια μας για τις γυναίκες που αγαπάμε.

Αγαπημένες σκηνές...