Ψέμματα

Το ξέρω ρε συ ότι δεν πρέπει να τσαντίζομαι...Ναι το ξέρω οτι αντιδρω υπερβολικά...Και το ξέρω ότι όλα αυτά τα λές για το καλο μου...
Αλλα απλά όταν το καλό μου δεν το ξέρω και εγω η ίδια, εσυ πως περιμένεις να μου το επιβάλλεις? Ναι τσαντίζομαι και στεναχωριέμαι για ανθρώπους και πράγματα που δεν αξίζουν, και σου γίνομαι φορτική γιατί σου κλαίγομαι ... Και συγγνώμη γι'αυτό.
Αλλά απλά αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Μου βγαίνει η μαυριλα γαμώτο...Μου λένε γεια και νευριάζω...


...Για να με κοιτάξεις με εκείνο το παγωμένο και άδειο βλέμμα, εκείνο το χωρίς συναισθήματα.Γυρίζω και σε αγγαλιάζω, μα δεν είσαι εσυ....έχεις φύγει μακρια και αυτό που απόμεινε μπροστά μου είναι ένα κομμάτι πέτρα που δεν με αναγνωρίζει... και δεν το αναγνωρίζω..
...Και τότε σπάω...σπάω σε χιλιάδες κομμάτια... και εσυ απομακρύνεσαι απο κοντά μου, σαν όνειρο την ώρα που ξυπνάς. Και εσύ φεύγεις μακριά και αφήνεις πίσω σπασμένα κομμάτια. Σπασμένα συναισθήματα.

.... Και ας μην κατάλαβες πόσο....

.... Και ας μην κατάλαβα ότι δεν καταλάβαινες πόσο ....