Ή από πέσιμο θα πας ή....

Πραγματικά τον τελευταίο καιρό δεν ξέρω τί έχω πάθει...Είμαι συνέχεια στον κόσμο μου,πολύ περισσότερο από τις άλλες φορές,είμαι αφηρημένη,κάνω ζημιές και παθαίνω μικροατυχήματα...
Χθες έπεσα στις σκάλες τις σχολής,σήμερα έπεσα καθώς κατέβαινα από το λεωφορείο...Η σκέψη μου για ακόμα μια φορά ασυγκρότητη και παγιδευμένη σε ένα αέναο τίποτα...Λες και στο κεφάλι μου έχει μπει η εξεταστική και τίποτα άλλο.

Όχι δεν είμαι ερωτευμένη....απλά για ακόμα μια φορά μπερδεμένη..? Τί σκατά συμβαίνει μέσα στο κεφάλι μου επιτέλους?

Πάντα σιχαινόμουν τις μεταβατικές περιόδους,ειδικότερα που στο άτομο μου κρατάνε πολύ περισσότερο από όσο θα πρεπε και από όσο μπορώ να αντέξω.Δεν μαρέσει να ακούω τον εαυτό μου να γκρινιάζει και να κλαίγεται,να μη μπορώ να σκεφτώ τίποτα πέραν των μαθημάτων που δίνω (άλλη απελπισία και αυτή) και να σκοντάφτω και να πέφτω ακόμα και στο ισιάδι!!


Δεν μπορώ να καταλάβω πλέον ποιά είναι η καλή και ποιά η κακή μου πλευρά.Σε τί εχω κάνει λάθος?Μήπως στο ότι απλά ψάχνω τόσο πολύ το λάθος..?Όσο πάει με τρομάζω όλο και περισσότερο και αυτό το πράγμα μέσα μου το αισθάνομαι όλο και πιο κοντά μου...Και δυστυχώς δεν βλέπω τη διέξοδο...